Disa aspekte që lidhen me kapacitete të caktuara të kafshëve kanë qenë objekt polemikash dhe debatesh në botën shkencore. Një shembull i kësaj janë temat që lidhen me inteligjencën, kujtesën dhe ndjesitë si dhimbja, të cilat janë shtuar në numër studimesh. Përpjekjet janë fokusuar në zbulimin nëse këto karakteristika janë apo jo të pranishme te kafshët, si dhe se si.
Në këtë artikull në faqen tonë ne do të shqyrtojmë informacionin e disponueshëm në lidhje me kujtesën e peshkut. Lexoni më tej për të zbuluar nëse peshqit kanë memorie dhe cilat janë karakteristikat e tyre.
Kujtimi i peshqve
Peshqit janë kafshë vertebrore, që do të thotë se ka disa tipare që i ndajnë me të gjitha llojet që përbëjnë këtë grup. Kështu, këto kafshë ujore kanë disa karakteristika themelore të vertebrorëve më të evoluar. Në lidhje me kujtesën dhe të mësuarit, literatura shkencore [1] pohon se, pa dyshim, të dyja janë aspekte të pranishme te peshqit dhe në mënyrë të krahasueshme me të tjera vertebrorët e evoluar.
Përveç studimeve të ndryshme që janë kryer për të vërtetuar këtë pohim, një mënyrë praktike për të vërejtur se peshqit kanë memorie është të familjarizojini me rutinat e të ushqyerit, pra t'u ofroni ushqim në të njëjtin vend dhe në të njëjtën kohë.
Ne do të kontrollojmë që peshqit të përgjigjen duke ardhur pikërisht në atë moment për të ngrënë, gjë që na bën të mendojmë se kjo është pasojë e kapacitetit të tyre të kujtesës. Nga ana tjetër, në disa lloje peshqish është vërtetuar se nëse kapen nga një grep nga i cili arrijnë të çlirohen, janë në gjendje ta njohin më vonë këtë kurth, duke shmangur kështu rënien përsëri në të.
Peshqit kanë një sistem ndijor kompleks, siç tregohet nga peshkaqenët, i lidhur padyshim me llojin e habitatit në të cilin ata jetojnë, pasi që strategjitë anatomike dhe fiziologjike janë të nevojshme për t'u zhvilluar siç duhet. Shembujt e përmendur të kujtesës na lejojnë të specifikojmë se kujtesa është e lidhur me aftësitë shqisore Me fjalë të tjera, peshqit mbledhin informacion nga mjedisi dhe e përdorin atë për të krijuar harta mendore që lejojini ata të orientohen në hapësirë, të lëvizin, të gjejnë rrugët e shpëtimit nga grabitqarët ose të riprodhohen.
Kjo kapacitet kujtese i atribuohet trurit, një strukturë truri me nivele të ndryshme zhvillimi në varësi të grupit të vertebrorëve. Në këtë kuptim, kërkimet e kryera në kujtesën e peshqve kanë bërë të mundur që të përcaktohet se cilat aspekte biokimike, morfologjike dhe ekologjike janë të lidhura me këtë kapacitet dhe me teleencefalonin.
Pse thuhet se peshqit nuk kane memorie?
Ishte një ide e përhapur dhe e gabuar se peshqit nuk kishin kujtesë, ndoshta sepse këto kafshë u përkasin vertebrorëve më primitivë në shkallën evolucionare. Për këtë arsye atyre u ishin atribuar disa kapacitete të kufizuara të trurit, që përfshinte kujtesën.
Por ky besim, siç u tregua, është ende një mit, i cili është përhapur në imagjinatën kolektive, siç dëshmohet nga batutat për mungesën e kujtesës. Sot, siç e kemi shpjeguar, ky mit mund të përgënjeshtrohet falë provave të ofruara nga kërkimet shkencore.
Për kuriozitet, mund të thuhet se këto kafshë madje kanë një sistem shqisor më kompleks se ai i njerëzve. Nuk janë të pakta speciet e peshqve të aftë të perceptojnë stimujt e nuhatjes, vizuale, dëgjimore, grimcat e tretura në ujë, si gjaku në rastin e peshkaqenëve dhe frekuencat elektromagnetike. Të gjitha këto aspekte bëjnë të mundur një veçori tjetër të pranishme në to, që është individualiteti i reagimit ndaj situatave të caktuara, për shembull, stresi.
Sa zgjat kujtesa e një peshku?
Kujtesa e peshkut mund të ketë gjatësi të ndryshme, në varësi të ngjarjes me të cilën lidhet. Në këtë kuptim, ka referenca [1] që tregojnë se peshqit shmangin afrimin e një grepi për muaj të tërë nëse kanë pasur një përvojë të mëparshme negative me të. Kjo qasje na çon në një aspekt tjetër të rëndësishëm, që është se kujtesa te peshqit lidhet edhe me mësimin e sjelljeve të caktuara, në këtë rast shmangia e të qenit viktimë e një grepi.
Nga ana tjetër, disa lloje arrijnë të njohin anëtarët e grupit të tyre deri në shtatë ditë rresht dhe në rastin e individëve të specieve të tjera me të cilët kanë pasur një konfrontim, thuhet se ata mbajini mend ato deri në tre muaj.
Është treguar gjithashtu se peshqit janë në gjendje të kujtojnë stimujt negativë të përjetuar në një zonë të caktuar, ndaj shmangin afrimin me të. Për më tepër, në disa specie është vërejtur se nëse një peshk sheh dy të tjerë përballë njëri-tjetrit, ai do të shmangë afrimin e fituesit. Të gjitha këto aspekte janë të lidhura padyshim me kujtesën afatshkurtër dhe afatgjatë të pranishme në këto akorda.
Si përfundim, këto lloj studimesh, si ato që lidhen me aftësinë për të ndjerë dhimbje, janë të rëndësishme për të nxitur respektin që duhet treguar ndaj të gjitha kafshëve, jo aq për shkak të ngjashmërisë së tyre me njerëzit në disa tipare, por më tepër nga karakteristikat e brendshme të specieve të tyre që i përkufizojnë ata si qenie të gjalla.
